Nieproszony dodatek do mąki – dezynsekcja moli w piekarni

*W trosce o poufność i komfort naszych klientów, niektóre dane – w tym lokalizacja, imiona oraz szczegóły umożliwiające identyfikację miejsca realizacji zlecenia – mogły zostać celowo zmienione.

Pan Krzysztof zadzwonił późnym wieczorem, tuż po zamknięciu piekarni. Mówił szybko: „Otworzyłem worek mąki i… wszystko się rusza. W magazynie latają motylki”. Dla niego to nie była tylko uciążliwość — wiedział, że jedna plotka potrafi zniszczyć reputację, na którą pracował latami. Umówiliśmy interwencję na noc, żeby nikt z klientów ani dostawców nie widział naszej wizyty.

Podjechaliśmy nieoznakowanym samochodem i weszliśmy bocznym wejściem prosto na zaplecze. Pan Krzysztof opowiedział, że próbował już „ratować się” preparatem z marketu i wyrzucił podejrzane worki. Przez dzień czy dwa było lepiej, ale wieczorem mole wracały i siadały na świetlówkach.

Zaczęliśmy od inspekcji. Magazyn był prosty: dwa rzędy regałów, niski strop, drzwi z rampy, kratka wentylacyjna nad stołem do konfekcjonowania ziaren. Latarka pokazała nam obrazek, który znam aż za dobrze — pajęczynki na krawędziach półek, drobny „piasek” w narożnikach, kilka pustych kokonów w profilu regału. W szczelinie między cokołem a posadzką leżał cienki pas starej mąki, który rozsypywał się przy lekkim podmuchu. To idealna stołówka dla larw.

Źródłem nie była jedna partia, tylko połączenie trzech rzeczy: pyłu mącznego za cokołami, nieszczelnej kratki wentylacyjnej i „martwej strefy” za regałem, którego nikt od dawna nie odsuwał. Pan Krzysztof odetchnął z ulgą, że to nie „wada całego towaru”, ale jednocześnie było po nim widać irytację: „Czyli to nie zniknie od psiknięcia sufitu?”. Wyjaśniłem prosto: domowe aerozole ściągają dorosłe osobniki, ale nie sięgają tam, gdzie rosną larwy. Potrzebny jest profesjonalny oprysk dezynsekcyjny, celowany w szczeliny konstrukcyjne i strefy ukryte.

Przygotowaliśmy strefę pracy. Produkty w otwartych workach przestawiliśmy do czystej części magazynu i przykryliśmy folią, a stół, na którym zwykle miesza się ziarna, zdezynfekowaliśmy i zabezpieczyliśmy. Oprysk planowaliśmy wykonać wyłącznie na powierzchniach niekontaktowych z żywnością — w szczelinach przy cokołach, na spodach półek, w profilach regałów i w dylatacjach posadzki. To są miejsca, gdzie mole faktycznie żyją i dojrzewają.

Sama aplikacja to precyzja, nie siła. Użyliśmy preparatu o wydłużonym działaniu, niskozapachowego, dopuszczonego do stosowania w pobliżu stref spożywczych. Dyszą wprowadzaliśmy środek w narożniki i łączenia, robiliśmy cienki film na spodach półek i wewnętrznych krawędziach regałów. Przy prowadnicach i zamkniętych profilach pracowałem pod kątem, tak żeby objąć „ciemne” strefy, a nie tylko lico metalu. Każdy pas robiłem krótko i równomiernie — tu liczy się ciągłość warstwy, nie obfitość.

Kratkę wentylacyjną zdemontowaliśmy, a wnętrze kanału opracowaliśmy punktowo, po czym założyliśmy siatkę o drobnym oku i uszczelniliśmy ramkę. Dokładnie tą drogą mole miały najłatwiejszy dostęp do ciepłego, pachnącego magazynu. Z kolei przy rampie znalazłem milimetrową szczelinę pod listwą progową — tam też poszedł wąski pas oprysku i silikonowa poprawka, żeby nie zostawić „autostrady” dla owadów.

Pan Krzysztof dopytywał o bezpieczeństwo i czas przestoju. Odpowiedź była konkretna: po oprysku zamykamy magazyn na około dwie godziny, potem wietrzenie i można wracać do pracy. Zapach? Minimalny i krótkotrwały. Na jego twarzy widać było, że właśnie to chciał usłyszeć.

Kiedy kończyliśmy aplikację, dorosłe osobniki przy świetlówce już „siadały”. Wytłumaczyłem, że to normalne, bo najpierw znikają motyle, ale klucz tkwi w tym, że przerywamy cykl larwalny w szczelinach. Dla pełnej kontroli zostawiliśmy w magazynie dwie pułapki feromonowe z datą i miejscem ustawienia — nie jako leczenie, tylko jako „oczko kontrolne”, które pokaże, czy coś jeszcze krąży po dwóch tygodniach.

Zrobiliśmy też szybki przegląd logistyki: poprosiłem, by jeden regał odsunąć od ściany na palec dystansu i raz w tygodniu zdmuchnąć pył mączny sprężonym powietrzem do odkurzacza przemysłowego. Ustaliliśmy, że worki z dostaw postawimy na czystych paletach z wyraźnym podziałem „nowe” i „zużywane”, żeby nie mieszać rotacji.

Po dwóch godzinach wróciliśmy na końcowe wietrzenie i przekazanie dokumentacji. Zostawiłem protokół zabiegu, karty charakterystyki i krótką instrukcję, co ewentualnie zdezynfekować następnego dnia. Krzysztof przyznał, że tego właśnie potrzebował: skutecznego działania, ale też papierów pod ewentualną kontrolę sanepidu. Dla małego biznesu porządek w dokumentach jest równie ważny, co porządek na półkach.

Na kontrolę po 14 dniach umówiliśmy się od razu, żeby nie wisiało to w próżni. Wróciliśmy wieczorem, kiedy magazyn był pusty, i sprawdziliśmy pułapki. Puste. Zero nowych przędz na krawędziach, zero frasu w narożnikach, żadnych „skórek” w profilach regałów. Dla pewności zrobiłem krótki, prewencyjny przejazd opryskiem wzdłuż cokołów i przy ramie drzwi rampy — to miejsca, które z natury są „żywsze”.

Najważniejsza lekcja z tej realizacji jest prosta. W walce z molami spożywczymi nie wygrywa „mocniejszy środek”, tylko dobrze poprowadzony oprysk w miejscach, gdzie rzeczywiście żyją larwy: cokoły, szczeliny konstrukcyjne, spody półek, profile regałów i dojścia z zewnątrz. Domowe spraye poprawiają samopoczucie na dzień czy dwa, ale nie dotykają przyczyny. Profesjonalna interwencja robi różnicę, bo łączy precyzyjny oprysk z usunięciem przyczyny napływu i sensowną organizacją magazynu.