Pochodzenie: synantropijny (przystosowujący się do otoczenia) gatunek ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych; wyróżnia się 11 podgatunków kun, w tym kunę domową i leśną.

Występowanie: Europa oraz Azja – aż po Himalaje i Chiny; w USA występuje tylko w niektórych stanach jako zwierzę domowe; osiedla się w rejonach ludzkich siedzib, lasach i ruinach oraz od niedawna w centrach dużych miast; kuna zagnieżdża się na strychach i stropach oraz pod maską samochodu.

Wygląd: wydłużone ciało, krótkie nogi; brązowa sierść i biała rozwidlona plama na piersi; długość ciała: 45-53cm, długość ogona: 25-30cm, masa ciała: 1,1-1,5kg.

Pokarm: gryzonie, ptaki, owady, jaja, owoce, żaby, nietoperze, szczury, myszy, drób.

Szkodliwość: zniszczone wnętrza strychów, poprzegryzane przedmioty, uszkodzone przewody i kable.

Zwalczanie: interwencja profesjonalnej ekipy DDD, która za pomocą metod humanitarnych i bezpiecznych odstraszy kunę.

Ciekawostka: kuna domowa żyje 8-10 lat; jest zwierzęciem łownym, dlatego chronią ją przepisy polskiego prawa – oznacza to, że do jej pozbycia się nie można wykorzystywać śmiertelnych metod w dowolnym okresie roku.